Kehribarın Fiziksel ve Kimyasal Özellikleri
Kehribarın Kimyasal Bileşimi
Kehribar organik kökenli bir maddedir ve kimyasal bileşimi karmaşık organik moleküllerden oluşur. Temel kimyasal formülü C₁₀H₁₆O₄ olarak ifade edilebilir, ancak bu formül kehribarın basitleştirilmiş bir gösterimidir.
Kehribarın içeriği %79 karbon, %10,5 hidrojen, %10,5 oksijen olmak üzere başlıca bu üç elementen oluşur. Küçük miktarlarda kükürt içerebilir.
Fiziksel Özellikler
Yoğunluk ve Ağırlık
Kehribar tuzlu suda yüzer (özgül ağırlık testi)
Kehribarın özgül ağırlığı 1,05-1,30 g/cm³ arasında değişir. Bu özellik sayesinde kehribar tuzlu suda yüzer, normal suda ise batar. Bu durum kehribar testlerinde kullanılan praktik bir yöntemdir.
Sertlik
Mohs sertlik ölçeğinde kehribar 2,5-3 arasında bir değere sahiptir. Bu, kehribarın nispeten yumuşak bir madde olduğunu gösterir. Tırnak ile çizilebilir, ancak bir madeni para ile kolayca çizilir.
Renk Özellikleri
Klasik sarı kehribar
Kırmızı kehribar çeşidi
Nadir yeşil kehribar
Kehribar 256 farklı renk tonunda gözlemlenmiştir. En yaygın renkleri sarı, turuncu ve kahverengidir. Ancak kırmızı, yeşil, mavi ve hatta siyah kehribarlar da bulunabilir. Renk çeşitliliği ağaç türü, yaş, çevre koşulları ve içerdiği inklüzyonlara bağlı olarak değişir.
Optik Özellikler
Şeffaflık
Kehribar şeffaftan opağa kadar değişen geçirgenlik özelliklerine sahiptir. En değerli kehribarlar kristal berraklığındaki şeffaf örneklerdir. İçerisindeki hava kabarcıkları, bitki parçacıkları ve diğer inklüzyonlar şeffaflığını etkiler.
Fluoresans Özelliği
Normal ışık altında kehribar
UV ışık altında fluoresans
Farklı türlerin fluoresans özellikleri
Kehribar ultraviyole (UV) ışık altında fluoresans özelliği gösterir. Bu özellik kehribar türüne göre değişir ve genellikle mavi-yeşil tonlarda bir parıltı verir. Fluoresans özelliği kehribarın kimyasal bileşimindeki organik moleküllerin UV ışığı absorblayıp farklı dalga boyunda ışık yayması sonucu ortaya çıkar.
Termal Özellikler
Kehribarın yanma testi
Kehribar 150°C civarında yumuşamaya başlar ve 375°C'de erir. Yanıcı bir maddedir ve alev aldığında reçine benzeri hoş bir koku yayar. Bu özellik kehribarı taklitlerinden ayırt etmekte kullanılan geleneksel yöntemlerden biridir.
Isıya maruz kaldığında kehribar önce kahverengileşir, sonra kararır. Aşırı ısıya maruz kalması kehribarın yapısını bozar ve değerini düşürür.
Elektriksel Özellikler
Kehribar ovulduğunda elektriksel yük kazanır (triboelektrik etki). Bu özellik antik çağlardan beri bilinir ve hatta "elektrik" kelimesi kehribarın Yunanca adı olan "elektron"dan türemiştir.
Kehribarın elektriksel direnci çok yüksektir ve mükemmel bir yalıtkandır. Bu özelliği antik çağlarda ve modern dönemde bazı elektriksel uygulamalarda kullanılmasına olanak sağlamıştır.
Kimyasal Dayanıklılık
Kehribar çoğu kimyasal maddeye karşı dayanıklıdır. Su, alkol, zayıf asitler ve bazlar kehribara zarar vermez. Ancak güçlü çözücüler (eter, kloroform, benzol) kehribarı etkileyebilir.
Bu kimyasal dayanıklılık kehribarın milyonlarca yıl boyunca bozulmadan kalabilmesinin temel nedenlerinden biridir. Ayrıca kehribarın içindeki organik kalıntıların mükemmel şekilde korunmasını da sağlar.